Deze klokken waren befaamd om hun hoge kwaliteit en ook berucht om hun hoge prijs .
Ze waren bedoeld als schoolklok maar ze waren zo duur dat de gemiddelde Amerikaanse school
ze zich niet kon veroorloven .
Die Mr. Thomas was wel bij de pinken en heeft ze daarom aan de overheid gesleten .
(Seth Thomas clock Co. was trouwens een van de eersten die klokken maakte in grote productie)
Ze hingen dus vooral in overheidsgebouwen zoals stadhuizen en bibliotheken maar ook
in treinstations .
Rond 1900 , toen er al veel electrische klokken bestonden die heel wat precieser werkten , waren er nog vele kleine
stations die deze klok gebruikten omdat die maar niet kapot wou .
Ik wil hiermee niet de schoolmeester uithangen maar deze geschiedenis zou wel eens de
reden kunnen zijn dat onze vrienden uit Korea aan het imiteren zijn geslagen .
Hier de beloofde ‘S’ stempel :
http://farm3.static.flickr.com/2505/4550829361_8551bd077c_o.jpg
Het zou me trouwens niet verwonderen als ze die stempel gewoon mee hebben nagemaakt .
Op de houder van de gong staat ‘Seth Thomas clock Co.’ mee ingegoten :
http://farm5.static.flickr.com/4006/4550829017_a5c04bcf84_o.jpg
Voor verzamelaars hangt de waarde van zo'n klokken af van het al dan niet aanwezig zijn van een ingeplakt papier ter hoogte van de slinger .
Op dat papier staat een hele uitleg over de kwaliteit en de waarborg en zomeer samen
met een handtekening van de maker .
Dat papier was in mijn klok zodanig vergaan dat het tijdens de restauratie er beetje bij
beetje is uitgevallen .
P.s : @jhk : Waar zie jij cijfers op het tandwiel van het slagwerk ?